Hoxe iniciamos cos nenos de sexto curso unha actividade impulsada dende a biblioteca.
Aproveitando a data na que estamos coa proximidade do Samaín decidimos realizar unha man biónica que será a desculpa perfecta para despois elaborar un relato de medo cunha personaxe terrorífica de mans biónicas... Pero non rematará aí o xogo... despois deberán relatar este conto ante un esixente público ... serán capaces???
A actividade iniciámola na aula de sexto aínda que se rematou na propia biblioteca durante os recreos de mediodía.
MATERIAIS EMPREGADOS
-
Pallas de refresco.
-
Celo
-
Cordón algo fino para poder pasalo por dentro das pallas.
-
Tesoiras
-
Rotulador permanente.
Paso 1: unimos catro pallas pola parte que levaríamos á boca no caso de empregalas co seu uso habitual.
Paso 2: a quinta palla unímola despois pero non irá recta, irá diagonal tal que así
Feito este paso abriremos as pallas como se fora unha man. Pista, a palla que colocamos en diagonal corresponde ao dedo meñique.
Agora colocamos a man biónica sobre a nosa man e coa axuda dun compañeiro sinalamos co rotulador permanente na man biónica por onde doblan os nosos dedos e onde rematan. Cortando o cacho que nos sobra de dedo nas pallas.
Paso 3:doblamos as palliñas por onde marcamos a dobleces dos nosos dedos e cortamos unha esquiniña de xeito q nos quede un buratiño semicircular.
Paso 4: cortamos cinco anacos de cordón para introducilo dentro de cada unha das pallas. Para evitar que o cordón escape ao tirar faremos un pequeno corte na parte de arriba da palla e un no no cordón de xeito que ao tirar polo cordón pola parte de baixo a palla doble como un dos nosos dedos.
E con isto en teoría rematamos. O próximo día empregaremolo para subsanar pequenos fallos como q un dedo nos doble ao revés ou cara o lado.
Agora queda o dificil...
UNHA HISTORIA TERRORÍFICA...
A festa do Samaín era a data máis perigosa do seu
calendario posto que o mundo dos mortos, o outro mundo, facíase accesíbel para
os mortais, podendo pasar a formar parte del por culpa dun feitizo ou meigallo.
Cando chegaban as celebracións do Samaín (o mesmo tempo que as longas noites
escuras) tense por certo que os celtas colocaban unhas velas rudimentarias no
interior das caveiras dos inimigos mortos, colocándoas nos cruces de camiños,
nos arredores e nas muradas dos seus castros, co obxecto de arrepiaren os
inimigos, para asombro e veneración das súas xentes e para esconxurar os
perigos da celebración.